مقدمه: یک سلول برای انجام فعالیت‌های خود نیازمند انرژی است. میتوکندری‌ها ماشین تولید انرژی در سلول هستند. UCPs (Uncoupling protein)، پروتئین‌هایی هستند که در غشای داخلی میتوکندری وجود دارند و باعث نشت پروتون از فضای بین دو غشا به ماتریکس میتوکندری می‌شوند. پر واضح است که تغییر در شیب پروتونی موجود در عرض غشای داخلی میتوکندری، تولید (Adenosine triphosphate) ATP را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این مقاله نقش این پروتئین‌ها در بافت‌های مختلف منجمله بافت‌های محیطی و عصبی مرکزی مرور شده است. روش‌ها: مطالعه‌ی کنونی با استفاده از پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Elsevier، NCBI و EBSCO به بررسی 63 مقاله منتشر‌شده پرداخت تا عملکرد UCPها را در بافت‌های مختلف تشریح کند. یافته‌ها: مطالعات مختلف نشان داده‌اند که UCPها انواع مختلفی دارند و هر نوع از آن‌ها بر اساس بافتی که در آن قرار گرفته‌اند باعث تغییراتی در فعالیت سلول می‌شوند. نتیجه‌گیری: مطالعات در زمینه‌ی نقش این پروتئین‌ها در سیستم عصبی بیشتر به محیط In vitro محدود می‌شود و نیاز به بررسی‌های بیشتر در رابطه با نقش این پروتئین‌ها در شرایط فیزیولوژیک و پاتولوژیک در شرایط In vivo احساس می‌شود. بررسی عملکردهای فیزیولوژیک این پروتئین‌ها می‌تواند راهکارهای جدیدی را برای درمان بیماری‌های نورودژنراتیو بگشاید.

کلمات کلیدی