مقدمه: اختلال اضطراب منشر یکی از عمده ترین اختلالات اضطرابی است که منجر به سطح بالایی از کار افتادگی در مبتلایان می گردد. مطالعه حاضر با هدف بررسی و مقایسه کارایی دو درمان فراشناخت و شناختی رفتاری در درمان اختلال اضطراب منتشر انجام گرفت. روش پژوهش: این بررسی مبتنی بر طرح تجربی از نوع تک موردی با خط پایه چند گانه است. با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف 6 نفر از آزمودنی ها از میان کسانی که بر اساس مصاحبۀ ساختاریافته بر اساس DSM-IV-TR مبتلا به اختلال اضطراب منتشر بودند، انتخاب شدند. آزمودنی ها بطور تصادفی در دو گروه سه تایی آزمایش (درمان فراشناخت) و کنترل (درمان شناختی رفتاری) قرار گرفتند. تمامی آزمودنی بعد از درمان به مدت دو ماه تحت مطالعه پیگیری بودند. داده ها با استفاده از سیاهۀ حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر، سیاهۀ افکار اضطرابی، مقیاس پیوستاری شدت نشانگان جمع آوری شده و با استفاده از خصیصه های آمار توصیفی (میانگین و ...) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در قالب نمودار نمایش داده شدند. یافته ها: یافته ها نشان می دهد گروه دریافت کننده درمان فرا شناخت بر اساس سیاهۀ حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر 54 درصد، در سیاهه افکار اضطرابی 55 درصد و بر اساس مقیاس پیوستاری شدت نشانگان 89 درصد بهبودی داشته است. در حالی که گروه کنترل در سیاهۀ حالت - صفت اضطراب اشپیل برگر 33 درصد و سیاهه افکار اضطرابی 37 درصد و در مقیاس پیوستاری شدت نشانگان 56 درصد بهبودی داشته اند. نتیجه گیری: هر دو درمان در کاهش علائم مؤثر بودند. درمان فراشناخت در مقایسه با درمان شناختی رفتاری، در اختلال اضطراب منتشر کارایی بیشتری دارد. واژه‌های کلیدی: درمان فراشناختی، درمان شناختی رفتاری، اختلال اضطراب منتشر،

کلمات کلیدی