یکی از بهترین روش هایی که در طی سال های گذشته امکان شناسایی و رده بندی جانوران را به صورت سریع و قابل اعتماد فراهم آورده است، روش شناسایی مارکر مولکولی(DNA Barcoding ) با استفاده از نشانگرهای مولکولی DNA است. در این روش با استفاده از توالی های بخش کوچکی از ژنوم میتوکندریایی( mtDNA )، به عنوان ابزار دقیق و سریع برای شناسایی و طبقه بندی گونه ها استفاده می شود. بر اساس این روش تغییرات، تعداد و توالی 650 نوکلئوتید ژن استاندارد تعریف شده است. سیتوکروم اکسیداز 1، می تواند بیانگر تغییرات منحصر به فرد برای هر گونه باشد. به همین جهت به این روش بارکد یا شناسانگر مولکولی DNA گفته می شود. ژن کد کننده پروتئین COXI عموما نسبت به سایر ژن های ریبوزومی میتوکندری نه تنها تفاوت بیشتری را در سطح گونه نشان می دهد، بلکه در تشخیص گونه های بسیار نزدیک مناسب تر می باشد. در تاکسونومی، DNA بارکدینگ برای شناسایی مرسوم نمونه ها به کار می رود، در حالیکه در مطالعات فیلوژنتیک، DNA بارکدینگ به عنوان نقطه آغازی برای انتخاب بهینه تاکسون بکار می رود و توالی بارکدها به پایگاه داده ها برای آنالیز فیلوژنتیکی اضافه می شود. اجرای آنالیز DNA بارکدینگ شامل: تهیه نمونه، استخراج قطعه موردنظر از آن و تعیین توالی بارکد آن می باشد. سپس اطلاعات در یک پایگاه داده جهت ارزیابی فاصله ژنتیکی درون و بین گونه ای آنالیز می شود.DNA Barcoding در تحقیقات تاکسونومیک، ژنتیک جمعیت و ترسیم درخت فیلوژنتیک استفاده می شود.

کلمات کلیدی