بدنبال ارجاع یک راس گوساله ماده 6 ماهه نژاد هلشتاین به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه فردوسی مشهد در بهار 1390 با سابقه ک ماشتهایی، تاخیر در رشد و مشاهده نشان ههای بالینی همچون دپرسیون، تاکیکاردی، تاک یپنه، دی سپنه، آتون یشکمبه، ضعف و ازپاافتادگی، بلند و خشن شدن صداهای ریوی، سوف لقلبی، اتساع ورید وداج و ادم در ناحیه شکمی فک پایین و پی شسینه نیاز به انجام ارزیاب یهای بیشتر با استفاده از پاراکلینیک برای پی بردن به عامل قطعی عوارض فوق احساس شد. یافت ههای خو نشناسی، دلالت بر عفونت حاد توام با پاسخ غیرجبرانی سیستم دفاعی بدن داشت. مشاهدات رادیولوژی شامل افزایش رادیواپسیتی و رویت الگوی ریوی آلوئولی در قسمت شکمی و قدامی لو بهای ریه بود. در اولتراسونوگرافی به عمل آمده از قفسه سینه و شکم، در فضای جنب و محوطه شکم مایعات آزاد ا ناکوییک،مشاهده شدند که به ترتیب نشان هی تراوشات جنبی و صفاقی م یباشند. با توجه به یافت ههای مذکور و بررسی دقیق مقادیر پروفایل بیوشیمیایی به همراه انداز هگیری میزان تروپونی نآی سرم و حذف عوامل مسبب احتمالی عوارض فوق، بویژه ادم و آسیت، بیماری گوساله، برونکوپنومونی توام با وقوع پدیده کورپولمونال تشخیص داده شد. معالجه دام با استفاده از آنت یبیوتیک و داروهای مدر و حمایتی صورت پذیرفت. حدود دو هفته پس از درمان، معاینا تبالینی، آزمایشات خو نشناسی، رادیولوژی و سونوگرافی تکرار شد که حکایت از بهبودی کامل تمام عوارض مشاهده شده اولیه داشت. سه ماه بعد از اولین ارجاع، بیمارمجددا مورد معاینه قرار گرفت که تنها مشکل مشاهده شده، تاخیر در رشد گوساله بود که این موضوع میتواند از پیامدهای برونکوپنومونی باشد.

کلمات کلیدی