تغییر کیفیت گیاه میزبان نه تنها بر توانایی های زیستی آفات گیاهخوار بلکه بر کارایی دشمنان طبیعی نیز اثر گذار می باشد. این تحقیق به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن در گیاه کلزا (Brassica napus) بر میزان تغذیه و دوره رشد و نمو لاروی پشه شته خوار (Aphidoletes aphidimyza) از شته خردل (Lipaphis erysimi) تحت شرایط آزمایشگاه انجام شد. شته های خردل ابتدا بر روی گیاهان کلزا، تحت چهار تیمار کودی صفر، 75،150و 225 کیلوگرم نیتروژن در هکتار پرورش یافتند. سپس در آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تکرار تعداد 25 شته هم سن (سن سه پورگی) از گیاهان هر تیمار انتخاب و در ظروف پتری (cm9×5/1) حاوی کاغذ صافی، واتر آگار (2%) و یک برگ تازه از تیمار کودی مشابه قرار گرفتند. شته های هم سن بدین منظورانتخاب شدند که لاروهای شکارگر در هر تکرار محتوای غذایی مشابهی دریافت کنند. در هر پتری حاوی شته یک عدد از تخم های هم سن پشه شکارگر قرار داده شد. ظروف پتری داخل ژرمیناتور با دمای 1±25 و رطوبت نسبی 10±60 قرار گرفتند. از زمان آغاز شکارگری ظروف به صورت روزانه بازدید شدند و پس از ثبت تعداد شته های خورده شده، تمام پوره ها با پوره های هم سن جدید جایگزین شدند. با توجه به اینکه در طول آزمایش هیچ یک از لاروهای شکارگر تمام جیره غذایی خود را مصرف نکرده بود، بنابراین میزان شکارگری تنها تحت تأثیر کیفیت شته در دسترس قرار گرفت. آزمایش تا زمان تشکیل شفیره شکارگر ادامه یافت. نتایج نشان داد که افزایش کوددهی نیتروژن در گیاه به طور معنی داری شکارگری کل پشه شته خوار را کاهش داد و کمترین میزان شکارگری در تیمارهای 225 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به ترتیب با 4/0±9/6 و 5/0±8/8 شکار خورده شده بدست آمد. به علاوه افزایش نیتروژن کاهش معنی داری در طول دوره لاروی پشه شته خوار ایجاد کرد. کمترین طول دوره لاروی در تیمار 225 کیلوگرم نیتروژن در هکتار با 1/0±7/3 روز مشاهده شد.

کلمات کلیدی