منابع آب زیرزمینی به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از آب های سطحی و بارندگی تغذیه می شوند و استفاده پایدار از این منابع به معنای برداشت محدود از آنهاست. در سالهای اخیر در بسیاری از کشورهای جهان، برداشت آب از منابع زیر زمینی از میزان تغذیه سالیانه آنها بیشتر بوده است. به عنوان مثال در سال 2005 میلادی، چین، هند و ایران به ترتیب رتبه های اول تا سوم را در برداشت بیش از حد منابع زیرزمینی آب داشته اند. آب های زیر زمینی یکی از منابع مهم برای تامین آب شرب شهری است که با توجه به توسعه صنایع و ورود بدون تصفیه پساب خروجی کارخانه ها در معرض خطر آلودگی قرار گرفته اند. حفاظت محیط آبی از خطر آلودگی مساله مهمی است که مطالعات و تحقیقات زیادی را به خود اختصاص داده است. برخی از این آلاینده ها ترکیبات شیمیایی می باشند که برای انسان خطرناک و سرطان زا بوده و قادرند در محیط به مدت طولانی باقی بمانند. حذف این آلاینده ها به روشهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی امکان پذیر است. کاربرد روشهای بیولوژیکی در دهه های اخیر با توجه به کاهش اثرات جانبی در مقایسه با مصرف مواد شیمیایی و نیز از سوی دیگر اقتصادی بودن ای روش بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه ضمن معرف فرایندها و روشهای مختلف زیست پالایی، کاربرد آنها در زدایش آلاینده های موجود در آبهای زیر زمینی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

کلمات کلیدی