مقدمه: گوش دادن به بیمار برای طبابت و مراقبت از بیمار ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین زمان داده شده به بیماران برای توضیح علت مراجعه، قبل از قطع صحبت بیمار و تغییر جریان مصاحبه توسط اعضای هیأت علمی دانشکده پزشکی مشهد انجام گردید. 1389 انجام شده است. نمونه پژوهش 30 پزشک عضو - روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی است که در در سال 90 هیأت علمی دانشکده پزشکی مشهد بود که به روش طبقه ای و به صورت تصادفی انتخاب گردیدند. ابزار انداز هگیری زمان بر حسب دقیقه بود. اطلاعات مربوط به 330 ویزیت به روش مشاهده غیر MP و ابزار ضبط صوت یک دستگاه 3 Fortex و ثانیه، کرونومتر از نوع همبستگی پیرسون، رگرسیون ،ANOVA, T TEST و با آزمو نهای JMP مشارکتی جمع آوری گردید. داده ها به وسیله نرم افزار خطی و مجذور کای تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: میزان مشارکت پزشکان 46 % و بیماران 93 % بود. پزشکان هیأ تعلمی میانگین 47 سال سن داشته و 70 % مرد و 67 % استادیار 9 ثانیه پس از این که بیماران توضیحات خود را شروع /5±0/ بودند. داده های 320 مشاهده آنالیز شد. به طور متوسط پزشکان 55 می کردند، صحبت آنها را قطع و مسیر صحبت را تغییر می دادند. فرصت بیماران برای توضیح علت مراجعه، با مدت کل مشاوره و با تعداد بیماران نوبت داده شده، همبستگی منفی معنادار و تابعیت خطی داشت (p<0/0001 , r=0/ همبستگی مثبت معنادار ( 21 .(p<0/007, r=-0/15) نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که اعضای هیات علمی در مقایسه با مطالعات مشابه در سایر کشورها، مهلت کمتری برای صحبت به بیماران می دهند. نظر به رسالت خطیر اساتید در تربیت پزشکان آینده، انجام پژوه شهایی جهت تعیین استانداردهای طبابت و حداکثر حجم مجاز کار پزشکان توصیه می گردد. واژه های کلیدی: گوش کردن، مهارت های ارتباطی، مشاوره بالینی، رفتار حرفه ای ، اعضای هیأت علمی.

کلمات کلیدی