گون گزی از گونههای جنس آستراگالوس میباشد. از این گیاه در صنایع دارویی، غذایی و آرایشی بهداشتی استفاده میشود (به دلیل تولید مان با ارزش گز و تولید کتیرا) و همچنین امکان استفاده از آن در فضای سبز و در پارکهای جنگلی به بعنوان گیاهی مقاوم به تنش های محیطی وجود دارد. تاکنون مطالعه محدودی بر روی ازدیاد این گیاه انجام شده است ولی آنچه که مسلم است این گونه نیز همانند سایر گیاهان این جنس به طور طبیعی با بذر تکثیر میشود؛ ولی به دلیل رکود فیزیکی ناشی از پوسته بذر، درصد و سرعت جوانهزنی پایینی دارد. در این پژوهش تلاش شده است علاوه بر اعمال تیمارهای مختلف بر روی بذرها جهت افزایش جوانهزنی، تاثیر نوع قلمه و تیمار تنظیم کنندههای رشد بر روی ریشهزایی قلمهها نیز برسی شود. آزمایش جوانهزنی بذرها با بکار بردن تیمارهای مختلف خراشدهی، چینهسرمایی و اسیدجبرلیک در غالب طرح کاملا تصادفی با 9 تیمار و 4 تکرارانجام شد.در آزمایش دوم جهت ریشه زایی IBA ،NAA 1 سانتیمتر) و قلمه علفی (سال جاری) با تیمارهای مختلف از هورمونهای / قلمه ها از قلمه چوب سخت (با قطر حدود 5 استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسه میانگینها نشان داد بذور تیمار شده با اسید سولفریک 98 % به مدت 5 و 15 IAA و 83 بالاترین درصد جوانهزنی را داشتند و اختلاف معنیداری با سایر تیمارها نشان داد همچنین کمترین / 86 و 75 / دقیقه بهترتیب 25 درصد جوانهزنی در تیمارهای شاهد و تیمار خراش دهی به همراه چینه سرمایی بود.درصد ریشهزایی قلمهها صفر بود و بعد از گذشت 3 ماه از تیمار شروع به پوسیدن نمودند.

کلمات کلیدی