یکی از شرایط غیرقابل تردید توسعه روستایی، توسعه فیزیکی و عمرانی است که با مشارکت مردمی و برنامه ریزی های مناسب و اعتبارات کافی انجام می گیرد. در واقع این چیزی است که می بایست از طریق نمایندگان روستا یعنی شوراهای اسلامی و دهیاران و با مشارکت همه جانبه مردم و در راستای نیازهای آنان تحقق خواهد پذیرفت. در پژوهش حاضر سعی شده است اقدامات و عملکرد دهیاران از بعد عمرانی-کالبدی، از سوی خود آنان و نیز روستاییان مورد ارزیابی قرار گیرد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و جامعه آماری شامل سرپرستان خانوارهای روستایی بخش مرکزی شهرستان رامیان استان گلستان است که با فرمول کوکران تعداد 380 نفر از 12 روستای بخش بدست آمده است. نتایج آزمون ویلکاکسون نشان می دهد، اقدامات دهیاری ها در بهبود وضعیت عمرانی-کالبدی روستاهای مورد مططالعه موثر بوده است ولی نتایج آزمون کروسکال-والیس بیانگر آن است که میانگین ارزیابی دهیاران از اقدامات عمرانی به طور معناداری بالاتر از میانگین ارزیابی است که مردم انجام داده اند.

کلمات کلیدی