و از گیاهان با ارزش با مصارف سبزی و دارویی است Polygonaceae یا ترشک متعلق به خانواده Rumex turcomanicus Czerep که در شمال شرق ایران می روید. با وجود مصرف بالای برگهای تازه این گیاه توسط افراد محلی، تلاشی به منظور تعیین شرایط مناسب کشت و کار و اهلی سازی آن صورت نگرفته است. به این منظور تأثیر نسبت های مختلف 6 بستر رشدی شامل % خاک مزرعه، %75 خاک مزرعه+ 25 % ماسه شسته شده، 50 %خاک مزرعه+ 50 %ماسه شسته شده، 75 %ماسه+ 25 %خاک مزرعه، 100 %ماسه و بستر طبیعی گیاه در شرایط رویشگاه و با 10 تکرار در آزمایش گلدانی بر مبنای طرح کامل تصادفی در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد، % مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین درصد بقاء گیاهان بترتیب در بستر حاوی 100 % خاک مزرعه و 100 ماسه بدست آمد. بیشترین میزان وزن تر و خشک و سطح برگ، طول و عرض برگ در بستر حاوی 100 درصد خاک مزرعه بدست آمد و میانگین این صفات در بسترهایی با مقادیر بیشتر ماسه کمتر بود. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانتی در بستر طبیعی و کمترین فعالیت در بستر حاوی 100 درصد ماسه بدست آمد. کمترین و بیشترین میزان فنول بترتیب در بستر 100 % ماسه و 75 %خاک+ 25 %ماسه بدست و کاروتنوئید کل در بستر 75 %خاک+ 25 %ماسه مشاهده شد. مقادیر صفات فوق در بسترهای حاوی B ، A آمد. بیشترین میزان کلروفیل نسبت بیشتری از ماسه کمتر بود. بطور کلی نتایج نشان داد که در ترکیب بستر رشدی این گیاه مقادیر بالاتر خاک همراه با نسبت کمتری از ماسه، شرایط بهتری برای بقاء و رشد و کیفیت گیاه ترشک بهمراه خواهد داشت.

کلمات کلیدی