سیاست تدبیر امور عمومی است و دیپلماسی شاخه ای از علم سیاست است که امور عمومی را در بستر موضوعات بین المللی مورد بررسی قرار می دهد. ماهیت دیپلماسی بسیار فنی و تکنیکی است و به خاطر ارتباط این رشته با محیط آنارشیک بین الملل نقش ایده ها، آرمان ها و اندیشه ها در آن حاشیه تر می باشد. اسلام با مبانی توحید، معاد، نبوت و گزاره های احکامی و اخلاقی صادر شده از قرآن و حدیث در فقه، حکمت، اندرزنامه و عرفان برای زیست جمعی انسان ها و قواعد چرخش امور عمومی الگوهایی داشته و دارد. این مقاله به دنبال این پرسش می باشد که برای وارد شدن روشی، تحلیلی، سیاست گذاری و هنجاری گزاره های اسلامی به دیپلماسی چه الزاماتی وجود دارد؟ بر همین اساس پاسخ نوشتار به این سمت حرکت می کند که با توجه به وجود سه گونه از تکنولوژی قدرت در شکل های متافیزیکی، فیزیکی و کوانتومی پدیدار شدن دیپلماسی به گونه ی اسلامی در هر یک از این تکنولوژی های قدرت الزاماتی را می طلبد که باید مورد توجه قرار بگیرد و نادیده گرفتن هر کدام از شاخص ها و عوامل زمینه ای و تکنیکی باعث می شود که دیپلماسی اسلامی شعاری، کیفی، بدون زمینه و هزینه زا باشند و به نتیجه مطلوب نرسد.

کلمات کلیدی