اخیراً پژوهش در زمینه گرایش به تفکر انتقادی و عوامل مرتبط با آن، به عنوان یکی از صلاحیت های حرفه ای معلمان، توجه بسیاری از صاحب نظران تعلیم و تربیت را به خود جلب کرده است. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی در معلمان مقطع متوسطه و نقش آن در ترجیح سبک تدریس آنان صورت پذیرفت. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه تحقیق، تمامی معلمان زن مقطع متوسطه شاخه نظری شهر مشهد در سال تحصیلی1391-1390 بودند که بر اساس استعلام از سازمان آموزش و پرورش خراسان رضوی برابر با 4115 نفر بود. 110 معلم طبق فرمول حجم نمونه کوکران و به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با استفاده از پرسش نامه های سبک تدریس (موسی پور،1377) و مقیاس گرایش به تفکر انتقادی ریکتس (2003) مورد ارزیابی قرار گرفته و داده های حاصل با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t وابسته، تحلیل و تفسیر شد. یافته های پژوهش نشان داد که معلمان به سبک تدریس فعال بیش از سبک تدریس غیرفعال گرایش داشتند و در مجموع سطح تفکر انتقادی معلمان مطلوب بود و بین دو سبک تدریس فعال و غیر فعال، گرایش به تفکر انتقادی معلمان فقط با سبک تدریس فعال رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. (48/0 r=، 001/0>p)

کلمات کلیدی