این پژوهش باهدف بررسی نقش ابعاد کمال گرایی و جهت گیری هدف در پیش بینی خودتنظیمی دانشجویان اجراشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 90-1389 بود. نمونه این پژوهش 315 نفر بود؛ از این تعداد 143 نفر پسر و 172 نفر دختر بودند که از میان دانشجویان دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند. ابزار های مورد استفاده عبارت بودند از پرسش نامه جهت گیری هدف میدگلی (1998)، پرسش نامه خودتنظیمی بوفارد (1995) و پرسش نامه کمال گرایی هیل (2004). برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش های آماری همبستگی، آزمون تی ویژه گروه های مستقل و رگرسیون چندگانه به روش همزمان مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که از بین ابعاد کمال گرایی، فقط کمال گرایی سازگارانه به طور معناداری قادر به پیش بینی خودتنظیمی می باشد (0001/0 P < ) و هیچ یک از ابعاد جهت گیری هدف به طور معناداری قادر به پیش بینی خودتنظیمی شرکت کنندگان این پژوهش نبود. این نتایج تاثیر باورها را بر فرآیند های شناختی همچون خودتنظیمی نشان می دهد.

کلمات کلیدی