هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه ی ادراک والدینی و انگیزش با گرایش به تفکر انتقادی بر اساس یک مدل علی است. جامعه ی آماری پ‍ژوهش شامل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 90-89 است. بدین منظور نمونه ای به حجم 359 دانشجو انتخاب شد. پرسش نامه های مورد استفاده برای جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه گرایش به تفکر انتقادی کالیفرنیا (فاسیون و فاسیون، 1992، به نقل از نوشادی و خادمی، 1389)، ادراک والدینی (ریان، گرولنیک و دسای، 1997) و پرسش-نامه ی ترجیح کاری (آمابیل، 1994) بود. برای تحلیل داده ها و به منظور بررسی رابطه بین متغیر ها از ضریب همبستگی پیرسون و الگوی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مولفه های ادراک والدینی، انگیزش و گرایش به تفکر انتقادی دو به دو با یکدیگر همبستگی دارند. علاوه بر این اجرای الگوی معادلات ساختاری نشان داد که الگوی پیشنهادی با داده ها برازش دارند و گرایش به تفکر انتقادی از طریق انگیزش درونی و ادراک والدینی قابل پیش بینی است. به عبارت دیگر، ادراک والدینی مستقیما و از طریق انگیزش درونی با گرایش به تفکر انتقادی رابطه دارد.

کلمات کلیدی