سلامت مفهومی است که توجه اساسی آن بر حفظ سرمایه‌ها( انسانی، طبیعی، اجتماعی و اقتصادی) در جهت عدالت بین نسلی است. توجه به ابعاد سلامت(اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی) روستاییان یکی از پایه های اساسی توسعه پایدار می باشد. سلامت روستایی در صورتی تحقق می‌یابد که همپوشی بین لایه‌های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد گردد. این بدین معنی است که هر یک از سیستم‌ها و زیر سیستم‌های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی به حد مطلوبی از سلامت دست یابند تا بتوانیم در مورد روستای سالم قضاوت کنیم‌. جامعه روستایی ما تحت تاثیر روندها و سیاست‌های دهه‌های اخیر دچار تحولات گسترده‌ای شده است، اما شواهد به گونه‌ای است که نشان دهنده حرکت روستاها به سمت ناسالمی است. این امر تاثیرات مثبتی بر روند تحولات جامعه در حال حاضر نداشته و می‌تواند تاثیرات نامطلوبی بر نظام‌های مختلف و آینده داشته باشد. در این پژوهش با رویکردی جغرافیایی به بررسی روستای سالم پرداخته شده است. ادبیات توسعه سلامت روستایی، نحوه انتخاب شاخص‌ها و ارزیابی آنها مورد بحث قرار گرفته و در ادامه با استفاده از مدل الکتره(ELECTRE) رتبه‌بندی روستاها از لحاظ برخورداری از سلامت عملی شده است. روش‌شناسی تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و طراحی شاخص‌ها در مقوله روستای سالم تنظیم و داده ه از طریق پرسشنامه جمع آوری گردیده است. روستاهای شهرستان مینودشت به عنوان نمونه برای این پژوهش انتخاب شد. با استفاده از مطالعات پیمایشی و نمونه گیری 22 روستا و 257 خانوار در دهستان قراولان از بخش گالیکش شهرستان مینودشت بر اساس آمار سال 1385 به عنوان جامعه نمونه بکار گرفته شده است که در نهایت پس از اجرای مدل بر اساس شاخص های روستای سالم روستاهای پاسنگ بالا و صادق آباد بالاترین و روستاهای گوگل بزرگ و منجلو دارای پایین ترین میزان سلامت در بین روستاهای نمونه می باشند.

کلمات کلیدی