مقدمه: فرد مبتلا به اچ آی وی، ممکن است مجبور باشد تا حدودی در تمام موقعیت های اجتماعی اش نقش داغ خورده را بازی کند؛ یعنی فردی که موقعیت زندگی، او را در تضاد با افراد عادی قرار می دهد. همین تضاد است که بر کیفیت زندگی وی اثر می گذارد. بنابراین، در پژوهش حاضر، مسأله اصلی این است که فرایند انگ زدن، چه تأثیری بر کیفیت زندگی مبتلایان به اچ آی وی/ ایدز دارد. رو ش: مصاحبه شدگان این مطالعه، شامل 8 نفر (پنج مرد و سه زن) از مبتلایان به اچ آی وی در دو مرکز عفونی رفتاری واقع در شهر مشهد در بود. گروه سنی 4- 20 سال، تحصیلات 14 - 10سال و شیوه گزینش به صورت هدفمند بودند. اطلاعات از طریق مصاحبه گردآوری شد. با استفاده از روش تحقیق کیفی، گفته های مستقیم و روایت های افراد درگیر با مسأله اچ آی وی برای حمایت و تأیید مضامین، مقوله ها و مباحث از داده های کیفی استخراج گردید. یافته ها: کمبود حمایت اجتماعی فرد مبتلا و افشای ابتلای فرد، اثرات روانی منفی نظیر اضطراب، افسردگی، غم، احساس گناه، منزوی شدن، کاهش امید به زندگی، محدودیت بیشتر شبکه های اجتماعی، بیکاری و از دست رفتن درآمد و سوء تفاهم درباره تماس های اجتماعی را به همراه داشت. نتیجه گیری: این واکنش ها، به شکل گرفتن تفسیرهای شخصی بیمار کمک می کند و می تواند چالش هایی برای درک از خویشتن و نیز روابط تثبیت شده او به وجود آورد. در هر حال، داغ ننگ از باورها و برداشت های کلیشه ای سرچشمه می گیرد و بدین جهت، بهداشت فرد و جامعه را تحت تأثیر قرار میدهد. پذیرش فرد مبتلا به اچ آی وی، در کاهش واکنش های روانی، به دست آوردن اطلاعات مفید، تعامل اجتماعی مناسب، تشویق فرد به پیروی از سبکهای سالم زندگی، مقابله مثبت و سطوح بالاتر رضایت از زندگی تأثیر دارد.

کلمات کلیدی