با توجه به اهمیت گردشگری روستایی، با برنامه ریزی صحیح برای روستاهایی که دارای چنین قابلیت هایی می باشند، می-توان به تقویت گردشگری روستایی در جهت برقراری تعادل نسبی بین شهر و روستا و ایجاد درآمد پایدار برای روستاییان دست یافت. هدف از این تحقیق، امکان سنجی قابلیت های گردشگری در نواحی روستایی دهستان چغامیش و ارائه راهکارهای مناسب مبتنی بر گردشگری است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناختی تحلیلی- توصیفی است و اطلاعات از دو روش اسنادی و میدانی جمع آوری شد. در روش میدانی، جهت شناسایی منطقه مورد مطالعه و جایگاه گردشگری در آن، سه نوع پرسشنامه (مردم، مسؤلین و گردشگران) طراحی شد. نتایج تحقیق حاکی از این است که بیشترین جاذبه های گردشگری در منطقه مورد مطالعه آثار تاریخی و فرهنگی می باشد. لذا الگوی برنامه ریزی گردشگری تاریخی و فرهنگی برای این منطقه به عنوان الگوی غالب برنامه ریزی پیشنهاد شد. بر اساس مدل SWOT، از نظر مردم، مسولین و گردشگران از بین قوت های داخلی، وجود آثار تاریخی و باستانی بالاترین امتیاز (4.63) را به خود اختصاص داده است. همچنین، نامناسب بودن تسهیلات اقامتی و رفاهی و کمبود جاده های ارتباطی در دهستان چغامیش، بیشترین امتیاز (4.35) را به خود اختصاص داده است. لذا دهستان چغامیش از نظر امکانات جذب گردشگر، با کمبودهایی مواجه است. در بررسی همبستگی میان متغیرها، رابطه مستقیم و معناداری میان متغیر گسترش و توسعه گردشگری و متغیرهای افزایش درآمد مردم روستایی، افزایش اشتغال در بخش خدمات، کاهش مهاجرت روستاییان به شهر و افزایش انگیزه ماندگاری در بین مردم روستاها مشاهده شد.

کلمات کلیدی