هدف تحقیق حاضر، بررسی میزان به کارگیری روشهای تدریس مبتنی برر روی کرد سازنده گرایی در بین اعضای هیأت علمی گروه علوم اجتماعی دانشرگاه مازندران بود. روش تحقیق مطالعه ی حاضر، توصیفی پیمایشی است. جامعه ی - آماری پژوهش را اعضای هیأت علمی و دانشجویان گروه علوم اجتماعی دانشگاه مازندران تشکیل میدهند. به منظور بررسی میزان به کارگیری روشهای تدریس مبتنی بر سازنده گرایی با دو روش پیمایش و مشاهده و با ابزار پرسش نامه محقق ساخته ی 24 گویه ای و چک لیست محقق ساخته ی 24 گویهای به بررسی دیدگاه دانشجویان و مشاهده ی کلاس درس اعضای هیأت علمی گروه مورد نظر پرداخته شد. نمونهگیری در بخش مشاهده، کلاسهای درس تمام اعضرای هیرأت علمری گروه و نمونهگیری در بخش پیمایش به صورت نمونهگیری تصادفی طبقهای انجام شد. دادههای گردآوری شده از پرسش نامه و چرک لیسرت برا روش کمری و برا استفاده از نرم افزار) spss ( و با استفاده از آزمون هر ای تری تر کنمونر های و تری مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشران داد کره اعضرای هیأت علمی گروه یادشده از روش های تدریس مبتنی بر روی کرد سازندهگرا بهره نمیگیرند و بهصورت سرنتی تردریس مر یکننرد. تردریس اسرتادان در مقطر کارشناسی ارشد نسبت به کارشناسی سازندهگراتر است، گر چه تفراوت تنهرا در بهصورت معنادار است. هم چنین تفاوت معناداری بین دیدگاهمشاهدهگران و دانشجویان از میزان به کارگیری ایرن روی کررد در کلاس درس nمشاهده شد و مشاهد گران در مقایسه با دانشجویان قائل به تدریس سازنده گر اتر در کلاسهای موردنظر بودند.

کلمات کلیدی