در این مطالعه از 10 قلاده سگ سالم از هر دو جنس نر و ماده استفاده گردید. سگها به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول ترکیب اسپرومازین(mg/kg 05/0) و زایلازین (mg/kg 5/0) بصورت عضلانی تزریق گردید. در گروه دوم به ترکیب فوق آتروپین (g/kg 04/0) نیز اضافه گردید. در گروه اول 4 قلاده سگ با وزن متوسط 25/19 کیلوگرم و سن متوسط 5/19 ماهه و در گروه دوم 6 قلاده سگ با وزن متوسط 18 کیلوگرم و سن متوسط 17 ماهه استفاده شد. قبل از تزریق داروها فشار داخلی هر دو چشم در سگها تحت بی حسی موضعی با تتراکائین 1/0% با استفاده از تونومتر شیوتز اندازه گیری شد. پس از تزریق داروها نیز در زمان حداکثر آرام بخشی فشار داخلی چشمها اندازه گیری شد. در گروه اول فشار داخلی چشم راست بعد از تزریق دارو (25/27 میلیمتر جیوه) نسبت به قبل از تزریق دارو (88/27 میلیمتر جیوه) مقداری کاهش یافته بود. در چشم چپ نیز فشار داخی چشم بعد از تزریق دارو (45/23 میلیمتر جیوه) نسبت به قبل از تزریق دارو (93/23 میلیمتر جیوه) مقدار جزئی کاهش یافته بود. این کاهش ها از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند. در گروه دوم فشار داخلی چشم راست بعد از تزریق دارو (97/20 میلیمتر جیوه) نسبت به قبل از آن (04/28 میلیمتر جیوه) کاهش چشمگیری نشان داد که از نظر آماری معنی دار بود (05/0 p<). در چشم چپ فشار داخلی چشم بعد از تزریق دارو (82/24 میلیمتر جیوه) نسبت به قبل از آن (92/22 میلیمتر جیوه) مقداری افزایش نشان داد ولی این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. فشار داخلی چشم قبل از تزریق دارو (در سگهای سالم) در چشم چپ کمتر از چشم راست بود (65/4 میلیمتر جیوه). این اختلاف فشار بین دو چشم از نظر آماری معنی دار نبود. این اختلاف در مطالعات دیگر نیز گزارش شده است. با توجه به نتایج این مطالعه، چون این داروها در افزایش فشار داخلی چشم اثری زیان آوری نداشته اند براحتی می توان از آنها در سگهایی که دارای گلوکوما هستند جهت آرامبخشی استفاده نمود.

کلمات کلیدی