زمینه: با توجه به اهمیت رعایت اصول اخلاق پژوهشی در روند تحقیق و لزوم آموزش آن در برنامه های درسی، مطالعه حاضر با هدف بررسی نگرش دانشجویان دکتری نسبت به رعایت اصول اخلاق پژوهش با تأکید بر اهمیت آموزش اخلاقیات پژوهشی صورت پذیرفته است. روش کار: مطالعه حاضر، کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی می‌باشد. جامعه شامل کلیه دانشجویان دکتری دانشگاه فردوسی مشهد است که در سال تحصیلی 89-90 در دانشکده های مختلف این دانشگاه مشغول به تحصیل می باشند. 186 دانشجو از گروه های مختلف، طبق فرمول حجم نمونه و به شیوه تصادفی طبقه ای انتخاب و پرسشنامه اخلاق پژوهشی سیلور را تکمیل نمودند. یافته‌ها: 1- دانشجویان مورد بررسی به جز در مؤلفه تحلیل داده‌ها، در نمره کلی اخلاق در پژوهش و سایر مؤلفه‌های آن به حد مطلوبی دست یافته‌اند.2- دانشجویان دختر نسبت به دانشجویان پسر در سطح مطلوب‌تری از اخلاق در پژوهش قرار دارند.3- بین سه گروه علوم انسانی، تجربی و مهندسی تفاوت معناداری بین میانگین نمره اخلاق پژوهش وجود ندارد.4- بین میزان اخلاق پژوهشی دانشجویانی که آموزشِ اخلاق پژوهش را کسب کرده‌اند با گروهی که این آموزش‌ها را کسب نکرده اند، تفاوت معناداری وجود دارد.5- بین نوع آموزش، در میزان اخلاق پژوهشی تفاوت معناداری وجود ندارد.6- بین میانگین نمره اخلاق در پژوهش دانشجویان علاقه مند به فعالیت‌های پژوهشی و دانشجویان غیر علاقه مند تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با عنایت به یافته‌های فوق، توجه به آموزش اصول اخلاقی در روند تحقیق به عنوان بعد مغفول فعالیت‌های پژوهشی در برنامه‌های درسی آموزش عالی توصیه می‌گردد.

کلمات کلیدی