گردو ایرانی، به جهت دارا بودن سطح بالایی از ترکیبات فنلی، گیاهی شناخته شده است. انواع مختلف ترکیبات فنلی به عنوان تشکیل دهنده های اصلی پاداکسایشگرهای غیر آنزیمی، از اهمیت بسیار بالایی برخوردارند. به گونه ای که گاهی عدم توازن بین تولید رادیکالهای آزاد و فعالیت این پاداکساینده های طبیعی منجر به بروز آسیب های جدی می گردد. در این پژوهش، با استفاده از آزمون های سنجش توان پاداکسایندگی، ظرفیت حذف رادیکال های آزاد در عصاره برگهای گردو ایرانی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در برگ های گیاه گردو، توان احیاکنندگی گردو کاملا وابسته به غلظت است. از سوی دیگر، نفتوکوئینونها و فلاوونوئیدها-به عنوان شاخص ترین ترکیبات فنلی گیاه گردو- عامل اصلی این قابلیت هستند؛ اگر چه سایر متابولیت های ثانوی مانند کاروتنوئیدها، ویتامین ها و... نیز تا حدودی در این فرایند دخالت دارند.

کلمات کلیدی