یکپارچه کردن مناطق و قومیت های مختلف یک کشور به صورت یک واحد سازمان یافته مجرد که در آن کلیه ساکنان تابعیت و وفاداری خود را عرضه دارند، یکی از مشکل ترین و در عین حال ضروری ترین تکالیف برای هر کشوری می باشد. کشور افغانستان دارای اقلیت های قومی، نژادی، زبانی و مذهبی فراوانی است، که زمینه گسستگی، شکاف، تنش و کشمکش های فراوانی در این کشور را، فراهم کرده و یکپارچگی ملی این کشور را با خطر جدی روبرو ساخته است. از این رو تلاش برای وحدت و انسجام مردم و فراهم سازی زمینه های همزیستی اقوام در چارچوب یک حکومت کارآمد در جهت کنترل و از بین بردن گسست ها و تنش های موجود در این کشور در وهله اول نیاز به شناخت نیروهای همگرا (آیکونوگرافی): اسلام، زبان فارسی دری، نمادهای ملی، تهدیدات خارجی و .... و نیروهای واگرا (سیرکولاسیون): نام افغانستان، ناهمگونی های مذهبی، قومی و زبانی، عدم وجود قدرت مرکزی فراگیر، موقعیت پیرامونی قومیت ها، فقدان رهبری کاریزماتیک، اقتصاد افغانستان و ... است که بتوان با برنامه ریزی و تقویت این نیروها (آیکونوگرافی) و با مقابله با نیروهای دیگر (سیرکولاسیون) اتحاد ملی و یکپارچگی در افغانستان را بالا برد و زمینه شکل گیری ملت و یک حکومت ملت پایه در این کشور فراهم کرد.

کلمات کلیدی