هدف: دیابت، به عنوان یک اختلال متابولیک، دستگاه های مختلف از جمله اندام های دستگاه تولیدمثل را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مطالعه اثرات هیپرگلیسمی و انسولین تراپی بر دوره استروس، ساختار رحم و سطوح هورمون های هیپوفیزی و تخمدانی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت. از موش های صحرایی ماده بالغ کنترل، هیپرگلیسمی، هیپرگلیسمی تحت تیمار با انسولین (n= مواد و روش: این تحقیق برروی 4 گروه ( 6 (انسولین) و شم (تزریق بافر سیترات به عنوان حلال استرپتوزوتوسین ) انجام شد . القای هیپرگلیسمی توسط استرپتوزوتوسین ( 60 20 ) به صورت روزانه انجام شد . در طول دوره آزمایش ( 36 روز)، IU/kg) میلی گرم بر کیلوگرم ب هصورت داخل صفاقی) و تیمار انسولین استروژن ،FSH ،LH تغییرات سیکل جنسی حیوان ها (تست اسمیر واژینال) بررسی و در روز 36 پس از خون گیری (جهت سنجش سطوح 1 میانی آن، مورد بررس ی هیستولوژیک و هیستومتریک قرار گرفت. / و پروژسترون) شاخ راست رحم خارج، وزن و 3 نتایج: در مقایسه با گروه کنترل و گروه انسولین، در گروه هیپرگلیسمیک علاوه بر آنکه وزن بدن، وزن و حجم رحم، حجم و ضخامت افزایش یافت، اتساع عروق ی و (p<0/ کاهش و سطح پروژسترون بطور معن یداری ( 001 (p<0/ اندومتر و میومتر به طور معنی داری ( 001 نفوذ سلول های التهابی نیز مشاهده شد. بین گروه کنترل و گروه تیمار با انسولین تفاوت معنی داری در متغیرهای بالا، مشاهده نشد. ،(HPG) نتیجه گیری: کاهش انسولین، استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی، و اختلال احتمالی در محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-گناد HPG رحم حیوانات هیپرگلیسمیک را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. انسولین تراپی احتمالا به صورت مستقیم و یا از طریق اصلاح محور و اختلالات متابولیک، می تواند به میزان زیادی از اختلالات رحمی ناشی هیپرگلیسمی بکاهد.

کلمات کلیدی