لیپوکسیژنازها آنزیم های بسیار مهمی در متابولیسم لیپیدها می باشند که اسیدهای چرب غیر اشباع را به متابولیت های هیدرو پراکسیدی آنها تبدیل می نمایند. از این بین، اعضای گروه 15- لیپوکسیژناز بر اساس توزیع بافتی و ویژگی های آنزیمی خود، به دو گروه 15- لیپوکسیژناز نوع 1 و نوع 2 تقسیم بندی می شوند. نوع 1 این آنزیم و متابولیت های آن، در انواع مختلف سرطان از جمله سرطان پروستات دخیل بوده و نشان داده شده است که ارتباط مستقیمی بین افزایش بیان این آنزیم در سرطان پروستات و درجه بدخیمی وجود دارد. لذا به نظر می رسد مهار آن بتواند باعث القای آپوپتوز در این سلولها گردد. به همین منظور، با توجه به اثرات سیتوتوکسیک مشاهده شده در رابطه با دو ترکیب سنتزی مهارکننده این آنزیم به نام های 6- فارنسیل اکسی کومارین (6F) و 4- فارنسیل اکسی کومارین(4F) ، هم افزایی آنها بر روی رده سلولی سرطان پروستات (Du145) و به عنوان کنترل، سلول های نرمال مربوط به رده سلولی HFF3 با استفاده از تکنیک MTT assay بررسی گردیده و نمودار دوز- پاسخ مربوطه رسم گردید. در ابتدا ترکیب 4F بر روی هر دو رده سلول، IC50 یکسانی (IC50: 52 µg/mL) را نشان داد. در مرحله بعد با توجه به IC50 مربوط به ترکیب 6F، این ترکیب با غلظت ثابت µg/mL 12.5 و ترکیب 4F با غلظت های متغیر g/mL µ 25/6، µg/mL 5/12، g/mLµ 25، g/mLµ50 مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از هم افزایی، نشان دهنده بهبود IC50 ترکیب4F و کاهش سمیت آن بر روی سلول های نرمال می باشد.

کلمات کلیدی