خلیل حاوی، شاعر وجودگرای معاصرعرب در بسیاری از سروده عای خویش به شکل وسیعی از نمادهای خیزش یعنی آن دسته از نمادهایی که تصویرگر خیزش، زندگی دوباره و نوزایی پس از مرگ می باشند، بهره گرفته است و از این جهت بسیاری، وی را نخستین سراینده ی سرودهای خیزش دانسته اند؛ وی شاعری است درد آشنا و آگاه از تراژدی عرب های عصر حاضر و فرهنگ در حال انحطاط آنان و مهمترین دغدغه‌ی ذهنی اش به خیزش دوباره ی فرهنگ و مدنیت شرق به طور کلی و بویژه فرهنگ عربی معطوف می گردد و می کوشد تا تجربه‌ی شاعرانه‌ی عمیق و تکامل یافته ی خویش را در پوشش رمز و اسطوره و بویژه با بکارگیری نمادهای خیزش بازگوید و به احیای دوباره ی فرهنگ اصیل ساکنان مشرق زمین و ترک فرهنگ و اندیشه ی مادیگرای غرب فرا خواند؛ تحقق آرمان خیزش بر اساس سروده های این شاعر، گاه آسان و دست یافتنی است، گاه دشوار و در برخی موارد نیز ناممکن و نیازمند معجزه. نویسندگان در این نوشتار، بر آنند تا پس از ارائه‌ی تعریفی کوتاه از نماد و اسطوره، سه گونه از نمادهای خیزش مورد استفاده در سروده های خلیل حاوی را که عبارت اند از: نمادهای دینی، نمادهای طبیعی و نمادهای اساطیری مورد واکاوی قرار دهند.

کلمات کلیدی