آموزش الکترونیکی به عنوان پیشرفته‌ترین روش آموزشی در دنیای امروز مطرح است. با توجه به آغاز استفاده از این رویکرد مدرن آموزشی در دانشگاه‌های ایران و جهان، نیاز به اطلاع از دانش و نگرش دانشجویان به عنوان عناصر سیستم آموزشی ضروری می‌نماید. هدف این پژوهش بررسی تأثیر نگرش دانشجویان مهندسی آموزش الکترونیکی دانشگاه فردوسی مشهد بر مشارکت آنان در محیط آموزش الکترونیکی می‌باشد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی و جامعه آماری آن شامل دانشجویان مهندسی دختر و پسر دوره‌های آموزش الکترونیکی فیزیک و معادلات دیفرانسیل دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 1389- 1390 است. بررسی به شیوه نمونه گیری و روش طبقه‌ای تصادفی انجام گرفته است. به منظور بررسی نظامند نگرش دانشجویان، از پرسشنامه نگرش و پرسشنامه مشارکت ال دی قایدی استفاده گردید. یافته‌ها در این مطالعه نشان داد که بین نگرش مثبت و منفی دانشجویان مهندسی دوره‌های الکترونیکی فیزیک و معادلات دیفرانسیل در میزان مشارکت آنان در محیط‌های آموزش الکترونیکی تفاوت معناداری وجود دارد. بدین ترتیب که دانشجویان با نگرش مثبت بیشتر، مشارکت بیشتری دارند. همچنین از نظر جنسیت نیز تأثیری بر نگرش مثبت و منفی و روش تدریس ریاضی و معادلات دیفرانسیل دیده نشد. در یاد گیری مشارکتی نیز تفاوتی بین دختران و پسران نبوده است. علاوه بر آن بین میزان مشارکت با توجه به روش تدریس مثبت و منفی نیز تفاوت معناداری وجود دارد.

کلمات کلیدی