لنگش بدون تردید مشکلی بزرگ در گله های شیری است. لنگش سومین عامل زیان اقتصادی پس از مشکلات تولید مثلی و اورام پستان محسوب می گردد. (Kossaibati and Esslemont, 1995; Kossaibati and Esslemont, 1997) و امروزه به عنوان مشکل جدی در آسایش دام محسوب می شود ((Farm Animal Welfare Council (FAWC, 1997 . لنگش، احتمالا دردناکترین عارضه ای است که گاوها را متاثر می کند. گاوهای لنگ از کاهش شیر، کاهش وزن، قابلیت ضعیف تولید مثلی، افزایش هزینه های درمان، و حذف زودرس در گله هایی که وضعیت مناسبی ندارند رنج می برند. زیان ها در صورتی که لنگش در ابتدای شیرواری رخ دهد می تواند چشمگیر باشد. هرچه گاو بیشتر در محیط های بسته و روی بتون نگه داری شود، گاوهای بیشتری مبتلا به لنگش می شوند. به نظر می رسد که این مشکل با رخداد سالانه 50 راس از 100 راس گاو از اهمیت روز افزونی برخوردار است. (Clarkson et al., 1996)) . متاسفانه، کمتر از تمامی قسمت های بدن گاو به اندامهای حرکتی حیوان توجه می شود مگر اینکه گاو مبتلا به لنگش شود. این مشکل ممکن است با استفاده از روش های ارزان قیمت دارویی و روش های اصلاحی پیشگیری شود. احتمالا، نیاز بیشتری به بازسازی طراحی محل های نگهداری حیوانات برای جلوگیری از آسیب به اندامها وجود دارد. برخی چشم اندازها در اصلاح نژاد برای کاهش لنگش با بکارگیری اسپرم هایی با پتانسیل کمتر ایجاد لنگش در دخترانشان وجود دارد. تمامی این روش ها نیازمند ثبت مناسب اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها است. اهمیت ثبت مناسب لنگش به عنوان روشی مدیریتی برای کاهش بروز گاوهای مبتلا به لنگش و متعاقب آن بهبود گله و در نهایت آسایش دام نباید از چشم دور بماند. تجربه شخصی نگارنده بر بکارگیری سیستم های ثبت اطلاعات برای شناسایی ابعاد حقیقی لنگش و بکارگیری روش های احتمالی برای برخورد با آن تاکید ویژه دارد.

کلمات کلیدی