مقدمه: یکی از اهداف مهم آموزش پرستاری، تربیت پرستارانی است که بتوانند با استفاده از دانش و مهارت خاص، خدمات شایسته‌ای را به افراد سالم و بیمار ارائه دهند، لازمه این امر برخورداری پرستاران از مهارت‌های خودتنظیمی در یادگیری است، از آنجا که عوامل بسیاری در خودتنظیمی نقش دارند، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش پنج سبک شخصیت در خودتنظیمی دانشجویان پرستاری و مامایی انجام گرفت. روش‌ها: دراین مطالعه توصیفی - همبستگی، جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر و پسر دانشکده پرستاری ومامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1391-1390 بود. از این جامعه با استفاده از جدول مورگان 200 نفر نمونه پژوهش به روش خوشه‌ای تک مرحله‌ای انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه‌های سبک‌های شخصیت 5 عاملی نئو (NEO-FFI) و پرسشنامه خودتنظیمی عمومی میلر و براون جمع‌آوری شد. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تحلیل رگرسیون و تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شد. نتایج: تحلیل رگرسیون به روش هم‌زمان نشان داد که از بین پنج سبک شخصیت تنها دو بعد برون‌گرایی و وظیفه‌شناسی توانست بعد اجرا و برنامه‌ریزی خودتنظیمی را پیش‌بینی کند (05/0>p). همچنین از بین پنج بعد شخصیت تنها بعد روان‌نژندی توانست بعد تحقیق و ارزیابی خودتنظیمی را پیش‌بینی کند (001/0>p). یافته‌های مربوط به آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری (MANOVA) نشان داد که بین تمام سبک‌های شخصیت به جز روان‌نژندی بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p). همچنین در ابعاد خودتنظیمی نیز بین دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود داشت (05/0>p). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش پیشنهاد می‌شود اساتید دانشجویان پرستاری و مامایی در آموزش این دانشجویان به ابعاد شخصیتی آنها توجه نمایند و متناسب با آن در جهت افزایش خودتنظیمی و خودنظم بخشی دانشجویان در یادگیری گام بردارند.

کلمات کلیدی