منطقه مورد مطالعه در شمال شرق ایران، در زون ایران مرکزى و در جنوب شرقی فریمان واقع شده است. بر اساس مطالعات صحرایى و سنگ نگاری؛ ترکیب سنگ شناختی مجموعه مورد مطالعه در محدوده بازالت، آندزیت بازالتی، آندزیت، تراکى آندزیت، داسیت و توف قرار می گیرد. مجموعه سنگی مذبور از نظر سنى متعلق به پالئوسن–ائوسن است. بافت غالب این سنگها، پورفیرى با خمیره میکرولیتى و گلومرو فیرى است. پلاژیوکلاز، اولیوین، پیروکسن، هورنبلند، آلکالی فلدسپار و کوارتز کانیهای اصلی و بیوتیت، آپاتیت، اسفن و مگنتیت، کانیهای فرعی نمونه های مورد مطالعه را تشکیل می دهند. سنگ های منطقه از لحاظ سری ماگمایی جز سری کالک آلکالن پتاسیم متوسط تا بالا با ماهیت متا آلومینوس می باشند. رفتار اکسید هاى عناصر اصلى و کمیاب روند عادى تفریق را در ماگما نشان مى دهند. داده های ژئوشیمیایی نشان می دهد که سنگ منشا مذاب سازنده سنگ های مورد بررسی احتمالا یک گارنت لرزولیت بوده است که حدود 10–1 درصد ذوب بخشی را در اعماق حدود 90 تا 100 کیلومتری تحمل نموده است. در بررسی های پتروگرافی، شواهد و مدارکی دال بر وجود آلایش ماگمایی در سنگ های منطقه مشاهده گردید که آنومالی منفی Nb و Ti و آنومالی مثبت Pb در نمودار های عنکبوتی و همچنین نسبت های عناصری مانند Ce/Pb و Nb/U نیز این موضوع را تایید می نمایند. غنی شدگی نمونه ها از عناصر LILE و تهی شدگی از عناصر HFSE بیانگر ماگماتیسم کمان های آتشفشانی حاشیه قاره است. بر اساس نمودار های مختلف سنگ شناختی نیز، محیط تکتونیکی منطقه مورد مطالعه با زون-های فرورانش حاشیه فعال قاره ای مرتبط می باشد.

کلمات کلیدی