امنیت نقاط مرزی همواره در ملاحظات امنیتی جایگاه کانونی داشته است. امروزه مفهوم امنیت و مؤلفه‌های امنیت‌ساز دستخوش دگرگونی‌های اساسی گردیده و رویکرد سنتی تأمین امنیت در نقاط مرزی با توسل به نیروی انتظامی جای خود را به روش‌های دیگری داده است. برپایه‌ی نطریه‌ی توسعه‌ی پایدار، تأمین امنیت در گرو تأمین حداقل‌های زندگی مناسب و بهبود کیفیت زندگی در نقاط مرزی است و باید از ویژگی‌های ژئواکونومیک مناطق مرزی برای توسعه‌ی آنها استفاده نمود. شناخت ظرفیت‌های هر منطقه و توجه به تقویت صنعت گردشگری به عنوان صنعت بدون دود یکی از راه‌کارهای مناسب برای ارتقا بخشیدن به امنیت مناطق مرزی است. این مناطق غالباً داری جاذبه‌های کم‌نظیر گردشگری می‌باشند. این تحقیق با رویکردی کاربردی به مطالعه‌ی موردی شهرستان رازوجرگلان در استان خراسان شمالی می‌پردازد. یافته‌ها نشان می‌دهند که این منطقه‌ی مرزی در شاخص‌های موردنظر در توسعه دارای وضعیت مناسبی نیست و در گروه مناطق خیلی محروم کشور جای دارد اما درعین حال دارای جاذبه‌های بکر و فراوان برای توسعه‌گردشگری می‌باشد که با اتکای به آنها می‌توان در زمینه‌سیاست‌گذاری رشد و توسعه‌ی منطقه اهتمام ورزید.

کلمات کلیدی