هدف پژوهش حاضر بررسی رابطۀ هوش معنوی و پرخاشگری در بازیکنان فوتبال پسر ردۀ سنی نوجوانان است. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی و از نوع همبستگی و بهلحاظ هدف، کاربردی میباشد. جامعۀ این پژوهش بازیکنان فوتبال پسر 41 ( میباشد که با استفاده از روش /23 ±0/ ردۀ سنی نوجوانان با دامنۀ سنی 41 تا 41 سال )میانگین و انحراف استاندارد 17 نمونه گیری در دسترس تیم های مس کرمان، مس رفسنجان، فجر سپاسی، فولاد خوزستان و استقلال اهواز بهعنوان نمونه انتخاب شدند. برای اندازهگیری متغیرها از مقیاس هوش معنوی کینگ و پرسشنامۀ پرخاشگری باس و پری استفاده شد. برای تحلیل داده ها، ضریب همبستگی پیرسون و روش رگرسیون چندمتغیری همزمان به کاربرده شد. نتایج بین نمرۀ کلی هوش معنوی و خرده مقیاس های هوش معنوی )تفکر انتقادی وجودی، تولید معنی شخصی، آگاهی، توسعۀ حالت آگاهی( با پرخاشگری و خردهمقیاس های پرخاشگری )پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت( رابطۀ منفی و 0 از واریانس پرخاشگری را پیش بینی کنند. این یافته ها / معناداری نشان دادند. خرده مقیاس های هوش معنوی توانستند 23 نشان می دهند هر چه هوش معنوی بالاتر باشد احتمال پرخاشگری ورزشکاران در میادین ورزشی کمتر است.

کلمات کلیدی