مدیریت منابع آب و برنامه ریزی آن به طور فزآینده ای تحت تاثر تغییرات آب و هوا، به خصوص در مناطق خشک و نمیه خشک می باشد. جامعه آماری مورد استفاده شامل بارندگی فصلی و سالیانه با طول سری آماری 20 ساله براساس توصیه های سازمان جهانی هواشناسی و سن درختان مورد سنجش بود. بدین ترتیب با مشارکت دادن طول مناسبی از سری داده ها و 5 مکان در مشهد (آبقد، طرقبه، زشک، طرق و اولنگ) و سه نوع درخت در تحلیل خشکسالی، اریبی زمانی و مکانی سری داده ها حذف گردید. لازم به ذکر است که نیاز آبی درختان انتخاب شده تنها توسط بارش های جوی تامین می شده است و به هیچ عنوان تحت آبیاری نبوده اند. در مقیاس فصلی نتایج تمامی شاخص ها به جزء RAI از نظر تعداد تقریبا مشابه یکدیگر، لیکن در مقیاس سالانه نتایج سه شاخص Z، SPI و RAI با اندک تفاوت جزیی به یکدیگر نزدیک ولی متفاوت از شاخص PNPI است. به نظر می رسد PNPI در برآوردهای سالیانه شاخص مناسبی نبوده و افزایش بازه زمانی سبب اخلال در برآوردهای PNPI می شود. نتایج حاکی از همبستگی زیاد بین مقدار شاخص های خشکسالی و ضخامت حلقه های رشد در فصل بهار و زمستان نسبت به سایر موارد می-باشد. باید اشاره داشت که پاسخ درخت بید به تغییرات بارش نسبت به دو درخت راش و تبریزی بهتر بوده و با نوسانات بارش بیشتر همخوانی دارد. نتایج به خوبی نشان می دهد که شاخص های مورد مطالعه روند همسویی را در رابطه با ضخامت حلقه های رشد دارند. براین مبنا تمامی شاخص ها تقریباً 8 خشکسالی با شدت های مختلف را برای دوره مورد مطالعه نشان می دهند. لیکن شاخص SPI در طی دوره مورد مطالعه، خشکسالی هایی با شدت های کمتری را نسبت به دیگر شاخص ها نشان داده است که می-تواند توجیه گر افزایش ضخامت نسبی حلقه های رشد در این سال ها باشد. زیرا افزایش ضخامت حلقه ها به مراتب تابع طبیعت در ریزش های حجمی و متناسب با نیاز است.

کلمات کلیدی