عبدالوهّاب بیّاتی(1999-1926) از نامدارترین سرایندگان پیشگام شعر نو عربی در عصر حاضر به شمار می رود که بویژه در متن فاخر سوگ-سروده ی «موت الإسکندر المقدونی« از دفتر «الموت فی الحیاة» به طرح سیر سوگواره ای شکست ابرمرد معاصر عراقی در هیأت اسکندر مقدونی پرداخته است؛ در ادبیات معاصر فارسی نیز مهدی اخوان ثالث(1369-1307) در سراسر داستان واره ی بشکوه «قصّه ی شهر سنگستان» از دفتر «از این اوستا» در بزرگداشتی آئینی، تراژدی شکست ابرمرد اساطیری ایران یا همان شهریار شهر سنگستان را باز می گوید. این جستار طی خوانش تطبیقی دو سروده، به تبیین الگوی سوگواره ای عبدالوهّاب بیّاتی و مهدی اخوان ثالث در تصویر «شکست ابرمرد» پرداخته و کوشیده است تا همگانی ها و ناهمسانی های این دو غمنامه را در چگونگی روایت شکست قهرمان بازنماید؛ جهت نیل بدین مقصود، نگارنده پس از گذری کوتاه بر زندگی و آثار پدیدآورندگان دو متن، در آغاز، عناصر مطرحِ دو سوگ-سروده را با تأکید بر طرح داستانی و سازه های آن، تصویر ابرمرد و اندیشه و بینش او مورد توجه قرار داده و در ادامه جهت برابر یابی سازه های سیر سوگواره ای آن ها به تحلیل گفتار دو متن، سبک، لحن و تکنیک و واکنش روانی روایت شنو می پردازد و در بخش پایانی، رویکرد فرجام شناسانه و پیشگویانه ی راوی را به تماشا می نشیند؛ برآیند نهایی پژوهش حاضر، بهره گیری نسبتاًٌ موفق دو پدیدآور از عناصر برجسته ی هر دو گونه ی تراژدی و داستان در راستای تبیین روشن آرمان جاودانگیِ نهفته در ضمیر خودآگاه با ترسیم نگاره های مرگ و نیستی در سیری سوگوارانه است.

کلمات کلیدی