میراث، سازه های تاریخی و تداوم ناخودآگاه و خودآگاهی زبانی است، که به علت ایجاد سبک های اختصاصی به خصوص در تمد نها، همیشه در جریان هستند و به نسل های بعد منتقل می شوند. ایرانیان میراث ارزشمندی از خرد سیاسی را دارا می باشند. ابن خلدون ایرانیان را مبتکر شیوه های خردورزانه در امر سیاسی م یداند که با استفاده از اندرزنام هها میراث خود را به نسل های بعدی در قالب خردنامه )اندرزنامه، خدای نامه( منتقل کرده اند. هگل نیز ایرانیان را پیشگام خرد حکمرانی در جهان م یداند. ایرانیان از دوره باستان تا کنون در بسیاری از مفاهیم جدید سیاست نقش اساسی داشته اند. خرد ایرانی در مورد سیاست با رواداری، اعتدال، انسانیت و آبادانی دنیا، مبتنی بر راستی، گره خورده است. یکی از متفکران سرشناس خرد ایرانی که سعی کرده است با استفاده از منابع ایران باستان، یونان باستان و تعالیم اس المی شیوه ی اندرزی و آداب حکمرانی ایرانی را احیا کند، مسکویه رازی است. او متفکری است که در آثار خود همانند تجارت الامم و جاویدان خرد، مبانی خرد سیاسی ایرانی را ترسیم کرده است. این مقاله با استفاده از روش پدیدارشناسی وجودگرا به بررسی متن جاویدان خرد م یپردازد. جاویدان خرد یا حکمت الخالده، پدیدار کامل اعتدال در رفتار ایرانی است. این مقاله اعتدال را به عنوان تکنیک اجرایی خرد سیاسی ایران مورد تحلیل قرار داده و مبانی هستی شناسی، معرفت شناسی، روش شناسی و در آخر تکنیک های جاویدان خرد تحلیل می نماید. با بررسی پدیدارشناسی جاویدان خرد به راحتی م یتوان درک کرد که چرا ایرانیان در طول تاریخ بر اعتدال پافشاری کرده اند. این مقاله پدیدار اعتدال در خرد سیاسی ایران را به لحاظ وجود، معرفت، روش و تکنیک مورد واکاوی دقیق

کلمات کلیدی