یکی از چالش‌های اصلی در پایش خشکسالی، تعیین شاخصی است که بر اساس هدف پایش، از قابلیت اطمینان بالایی برخوردار باشد. این تحقیق با مرور روش‌های مختلف ارائه شده جهت انتخاب شاخص مناسب، اشکالات آن‌ها را بررسی و دو روش انتخاب شاخص مناسب بر اساس کمینه مقدار بارش و توزیع نرمال را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. بدین منظور از آمار بارش 5 ایستگاه سینوپتیک مشهد، تهران، تبریز، کرمانشاه و شیراز طی یک دوره‌ی 50 ساله استفاده و مقادیر 8 شاخص خشکسالی شامل معیار بارندگی سالانه (SIAP)، دهک‌ها (DI)، درصد نرمال (PN)، ناهنجاری بارش (RAI)، بارش استاندارد شده (SPI)، Z چینی (CZI)، نمره‌ی Z (ZSI) و RDI در مقیاس سالانه طی دوره مورد بررسی محاسبه شدند. سپس شاخص مناسب در هر ایستگاه به دو روش مذکور تعیین گردید. نتایج حاصل از ارزیابی روش کمینه مقدار بارش برای انتخاب شاخص مناسب نشان داد که اکثر شاخص‌های خشکسالی در سال وقوع کمینه مقدار بارش، یکی از دو وضعیت خشکسالی شدید یا بسیار شدید را نشان می‌دهند و در بیشتر موارد نمی تواند منجر به تعیین شاخصی یکتا گردد. بر اساس نتایج روش توزیع نرمال، در ایستگاه‌های مشهد، تهران، تبریز، کرمانشاه و شیراز، به ترتیب شاخص‌های RDI،RDI ، SPI، SPI و RDI با مجموع اختلاف‌هایی برابر 45/14، 27/12، 54/8، 84/13 و 54/8 درصد در مجموع طبقات به‌عنوان مناسب‌ترین شاخص انتخاب شدند.

کلمات کلیدی