امروزه نیاز به قدرت محاسباتی بیشتر، روز به روز افزایش می یابد و طراحان پردازنده برای برطرف نمودن این نیاز، پردازنده های پر قدرت تر و پیچیده تری با استفاده از تعداد بیشتری هسته در یک تراشه ی واحد تولید نموده اند که باعث افزایش چگالی توان مصرفی و نشتی شده که افزایش چگالی توان مصرفی و نشتی باعث افزایش دمای پردازنده می شود. افزایش دمای پردازنده روی بسیاری از پارامترهای سیستم از جمله قابلیت اطمینان سیستم، کارایی، هزینه، طول عمر و... تاثیر گذار می باشد. برای حل مساله افزایش دمای پردازنده ها، تکنیک های مدیریت پویای دما ارائه شده اند که با استفاده از تکنیک ها و ابزار های مختلف مانند پیشگویی دما، استفاده از شمارنده های کارایی، حسگر های دمایی، مدل های گرمایی و... دمای پردازنده را مدیریت می نمایند. تکنیک هایی که از حسگرهای دمایی در مدیریت دما استفاده می کنند همگی نیاز به یک حسگر دمایی به ازای هر هسته دارند ولی پردازنده هایی وجود دارند که برای هر هسته یک حسگر دمایی ندارد، بنابراین چنین تکنیک هایی روی این پردازنده ها قابل استفاده نیستند. در این مقاله تکنیکی جهت مدیریت پویای دمای پردازنده های چند هسته ای با یک حسگر دمایی ارائه شده که با استفاده از ویژگی های فیزیکی هسته ها، پیشگویی دما، مهاجرت وظیفه و تنظیم ولتاژ و فرکانس پویا، با حداقل کاهش کارایی، دما را مدیریت نماید.

کلمات کلیدی