جمع آوری و تفسیر داده­های بوم­شناختی به میزان زیادی تابع مقیاس است. تا به امروز مطالعات بوم­شناختی بسیاری در مورد مقیاس­های چندگانه انجام شده که تمرکز این مطالعات روی مدل سازی زیستگاه گونه­های حیات وحش است. هنگامی که مقیاس در بوم­شناسی یا بوم­شناسی سیمای سرزمین مطرح می­شود و به چندین سطح از مقیاس فضایی محدود می­ شود باید توجه داشت که تشخیص قلمروهای مقیاس (Domains of scale) در تفسیر و طراحی مدل­های پیش بینی­کننده نقش اساسی دارند. در این مطالعه به منظور تعیین قلمروهای مقیاس 5 گام اصلی طی شد که عبارتند از 1) تهیه نقشه لکه­های پوشش گیاهی، 2) تهیه نقشه شاخص­های سیمای سرزمین، 3) تعیین مقیاس مشاهده­ای و اندازه پلات، 4) توزیع پلات­های نمونه برداری در سطح منطقه و 5) تعیین قلمروهای مقیاس در سطح منطقه مورد مطالعه. در این مطالعه 7 شاخص سیمای سرزمین در 15 مقیاس مشاهده­ای بررسی و نتایج حاصل نشان داد از بین 7 شاخصی که مورد آزمون قرار گرفتند تنها 1 شاخص (محیط لکه) دارای یک قلمرو مقیاس بود و شاخص­­های دیگر دارای حداقل 3 تا حداکثر 7 قلمرو از مقیاس بودند. در بحث مدل سازی زیستگاه یا به صورت کلی انتخاب زیستگاه گونه­های حیات وحش همواره مقیاس از موارد مهم و تاثیر گذار بر نتایج است و به عنوان سنگ بنایی برای مطالعات مدل سازی زیستگاه است. بنابراین، پیشنهاد می­گردد در این گونه مطالعات قلمروهای مقیاس در محدوده مورد مطالعه تعیین شود و به منظور تعیین این قلمروها می بایست ابتدا شاخص­­های سیمای سرزمین را که در انتخاب زیستگاه گونه مورد نظر مهم هستند انتخاب شده و برای تعیین قلمروهای مقیاس از آنها استفاده شود.

کلمات کلیدی