هدف پژوهش حاضر، مقایسه میزان اثر بخشی روش تدریس بحث گروهی با روش تدریس سخنرانی بر میزان یادگیری و میزان رضایت دانش آموزان از تدریس بوده است. روش پژوهش، نیمه تجربی، با عنایت به استفاده از گرو ههای دست نخورده و از نوع دو گروهی )آزمایشی و گواه(و جامعه آماری آن دانش آموزان پایه سوم متوسطه یکی از دبیرستان های شهر شیراز بود که همه دانش آموزان پایه سوم متوسطه ) 4 کلاس( در نیمسال تحصیلی 09 9830 در درس دین و زندگی در طرح مشارکت داده شده اند و با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. در کلاس های گروه آزمایش، روش تدریس بحث گروهی )در گرو ههای کوچک 5 نفره( و در کلاس های گروه گواه، روش سخنرانی به کار گرفته شد. در پایان تدریس با هردو روش، جهت ارزشیابی میزان یادگیری مطالب درسی، آزمون 09 سؤالی به صورت چهارگزینه ای ناظر بر محتوای یکی از دروس کتاب به عمل آمد. همچنین در پایان هر روش تدریس و پس از انجام آزمون ارزشیابی یادگیری، پرسشنامه رضایت از تدریس نیز توسط دانش آموزان تکمیل شد. ابزار سنجش میزان رضایت دانش آموزان از تدریس، پرسشنامه محقق ساخته در مقیاس لیکرت بود که مشتمل بر 09 سؤال در 4 خرده مقیاس )ایجاد علاقمندی و تشویق به مشارکت در یادگیری، رعایت اصول و مقررات تدریس و یادگیری، مهارت و تسلط مدرس در تدریس و آزمون و ارزشیابی از مطالب درسی( بود. برای تجزیه و تحلیل داد هها از آمار در دو سطح توصیفی )فراوانی، میانگین و انحراف معیار( و استنباطی )آزمون مستقل و تحلیل واریانس( استفاده شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که 9 میانگین نمرات آزمون ارزشیابی یادگیری از دانش آموزان در روش بحث گروهی به طور معناداری از روش سخنرانی بیشتر بوده است. 0 میانگین نمرات ارزشیابی میزان رضایت دانش آموزان از تدریس در روش بحث گروهی به طور معناداری از روش سخنرانی بیشتر بوده است. 8 میانگین نمرات دانش آموزان رشته علوم تجربی در آزمون ارزشیابی از میزان یادگیری به طور معناداری بالاتر از میانگین نمرات دانش آموزان رشته علوم انسانی بوده است؛ ولی اثر تعاملی معناداری بین رشته و روش وجود نداشته است. همچنین در آزمون ارزشیابی میزان رضایت دانش آموزان از تدریس، بین میانگین نمرات دانش آموزان دو رشته مذکور تفاوت معناداری وجود نداشته است و اثر تعاملی معناداری نیز در این رابطه میان رشته و روش مشاهده نشده است

کلمات کلیدی