امروزه اداره مطلوب شهرها و مخصوصاً کلان شهرها بدون مدیریت یکپارچه شهری امکان پذیر نمی باشد یکی از مسائل اساسی در حوزة مدیریت شهری مشهد؛تعدد نظام های تصمیم گیری برای ادارة شهری با این گستردگی است. برای استفاده بهینه از منابع محدود و ظرفیت های موجود و دستیابی به اهداف مدیریت شهری، تبیین استراتژیها و برنامه های عملیاتی که از یک سو در راستای چشم انداز کلان شهر بوده و از سوی دیگر منبعث از ماموریتهای مدیریت مطلوب شهری باشد؛ ضرورتی غیرقابل چشم پوشی است.این پژوهش با نگاهی به مبانی مدیریت مطلوب شهر در چارچوب مفهوم حکمروایی شهری و بررسی شیوه های تحقق یافته آن در نمونه های منتخب جهانی ؛ به تشریح نظام حاکم بر برنامه ریزی و مدیریت شهری در ایران پرداخته است . بر اساس یافته های این پژوهش بازتولید روندهای مدیریت شهری در مقیاس محلی از طریق توزیع مجدد وظایف و اختیارات نهادهای دولتی در سطوح محلی؛ ایجاد سازوکار متمرکز و موثر جهت پایش فرآیندهای توسعه شهری، نیازهای شهروندان و ایجاد ساختاری پایدار و یکپارچه می بایست مبنای  برنامه ریزی عملیاتی و مبتنی بر سازیها و تصمیم گیریها در سیاستگذاری و برنامه ریزی برای کلان شهر مشهد باشد تا از این رهگذر فاصله  تصمیم میان مسیر پیموده شده تا تحقق ایده آلهای حکمروایی خوب شهری کاسته شود.

کلمات کلیدی