هدف اصلی این پژوهش، بررسی نسبت میان اشتراک دانش و فناوری اطلاعات و ارتباطات می باشد. برای دست‌یابی به این هدف از روش پژوهش همبستگی بهره گرفته شد. کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد در گروههای آموزشی علوم انسانی، فنی- مهندسی، علوم پایه و کشاورزی و منابع طبیعی جامعه آماری مورد مطالعه را تشکیل دادند. حجم نمونه مورد مطالعه برابر با 103 نفر می باشد که با نظر به نسبت نامساوی زیرگروهها از روش نمونه گیری طبقه‌ای متناسب استفاده شد. گردآوری داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه صورت گرفت. بنا بر یافته های به دست آمده، بین اشتراک دانش با تمایل، مهارت و میزان استفاده از فناوری اطلاعات رابطه معنی داری وجود دارد. علاوه براین، نتایج نشان دادکه بین رفتار اشتراک دانش با انگیزه و نگرش نسبت به اشتراک دانش همبستگی معنی داری وجود دارد. در این میان انگیزه نقش موثرتری در پیش بینی رفتار اشتراک دانش ایفا می کند. کلاس های درس، جلسات گروهی غیررسمی، پست الکترونیک، سمینار و کارگاههای آموزشی، به ترتیب از مهم روشهای اشتراک دانش به شمار می روند. همچنین، اینترنت، وبلاگ شخصی، پست الکترونیکی، گفتگوی اینترنتی، اجتماعات مجازی، اتوماسیون اداری، تلفن، نمابر، سامانه نظام پیشنهادات، سامانه مدیریت جلسات، سامانه آموزش مجازی، پایگاههای اطلاعاتی و ویدئو کنفرانس به ترتیب از قابلیتهای لازم برای اشتراک دانش و تجربه در دانشگاه برخوردارند.

کلمات کلیدی