بحث نابرابری توسعه در میان مناطق و نواحی از موضوعاتی است که طی دهه های اخیر در فرهنگ برنامه ریزی منطقه ای مطرح شده است در این راستا شناخت و بررسی سطوح توسعه و کمی نمودن آن نخستین گام در فرایند برنامه ریزی و توسعه منطقه ای است، مقاله ی حاضر با هدف سنجش میزان توسعه یافتگی دهستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد جهت فراهم آوردن زمینه برنامه ریزی مناسب در سطح استان تدوین شده است. بدین منظور با استفاده از داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار، 53 شاخص توسعه در 7 بعد اقتصادی، اجتماعی، آموزشی-فرهنگی، بهداشتی، خدماتی، ارتباطی و زیربنایی در سطح دهستان، با بهره گیری از مدل موریس مورد تحلیل قرار گرفته است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است و به منظور تعیین وزن شاخص ها از روش جمع رتبه ای استفاده گردیده است. جهت تحلیل داده ها از نرم افزارهای excel و spss و جهت ترسیم نقشه ها از نرم افزار ArcGISاستفاده شده است. همنین از آزمون همبستگی پیرسون در کنار مدل موریس و ضریب تغییرات استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که دهستان های استان کهگیلویه و بویراحمد به لحاظ توسعه یافتگی از شرایط نابرابری برخوردارند به طوری که 26.8 درصد دهستان های استان توسعه نیافته یا محروم، 58.5 درصد دهستان ها در حال توسعه و تنها 14.6 درصد دهستان های استان توسعه یافته یا برخوردار هستند. در مجموع 85.3 درصد شهرستان ها توسعه نیافته و در حال توسعه هستند این امر لزوم توجه بیشتر مسئولین امر را به توسعه روستایی در این استان نشان می دهد. همچنین نتایج آزمون همبستگی بیانگر وجود ارتباط قوی و معنی دار بین سطح توسعه نهایی و توسعه در بعد اقتصادی با ضریب 0.602 است که گویای اهمیت متغیرهای اقتصادی در دستیابی به توسعه همه جانبه است.

کلمات کلیدی