هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل‌های کانون توجه تکلیف فراقامتی بر اکتساب و یادگیری کنترل قامتی بود. در این آزمایش 33 دانشجوی پسر دانشگاه فردوسی مشهد با میانگین سنی 12/21 به صورت داوطلبانه شرکت نمودند، و براساس نمره ثبات کلی در پیش‌آزمون به سه گروه 11 نفری توجه بیرونی، درونی، و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها خواسته شده بود با استفاده از توجه روی تکلیف فراقامتی، کنترل قامتی خود را روی دستگاه تعادلی بایودکس حفظ کنند. دستورالعمل‌ها در ارتباط با توجه روی میله (توجه بیرونی)، دست (توجه درونی) و بدون دستورالعمل (کنترل) بودند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که شاخص کنترل قامت آزمودنی‌های گروه توجه بیرونی در مرحله اکتساب (15/4M=) و یادداری (27/4M=) کمتر از گروه توجه درونی در مرحله اکتساب (15/5M=) و یادداری (76/4M=) با (05/0P<) بود. همچنین اختلاف تفاضل میانگین کنترل قامت سه گروه در مرحله اکتساب (05/0P<) و (10/8F=) معنی‌دار بود، در حالی که تفاضل میانگین سه گروه در مرحلة یادداری (05/0P>) و (23/3F=) معنی‌دار نبود. نتیجه این‌که دستورالعمل‌های کانون توجه بیرونی روی تکلیف فراقامتی منجر به کنترل قامتی بهتر نسبت به دستورالعمل‌های توجه درونی و گروه کنترل می‌گردند که تأیید کننده مزایای اتخاذ کانون توجه بیرونی تکلیف فراقامتی بر کنترل قامت می‌باشد که در مطالعات گذشته نشان داده شده است.

کلمات کلیدی