این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی پویشی کوتاه مدتِ فشرده(ISTDP) بر کاهش نشانه ها و ابرازگری هیجانی در مبتلایان به افسردگی انجام شد. پژوهش حاضر، کاربردی و از نوع شبه آزمایشی، که در آن از پیش-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماریِ پژوهش شامل کلیه دانشجویانِ سال 90-91 مبتلا به افسردگی، در دانشگاه فردوسی مشهد بودند که 16 نفر از آنها به شیوه نمونه گیری داوطلبانه ی مبتنی بر هدف انتخاب شدند و بر مبنای گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها به کمک پرسشنامه های جمعیت شناختی، افسردگی بک و ابرازگری هیجانی در مورد هر دو گروهِ آزمایش و کنترل جمع آوری شد. گروه آزمایش بنا به هدف طرح، بسته یISTDP را در 20 جلسه دریافت کردند، در حالیکه در مورد گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. بعد از اتمام مداخله، مجدداً پرسشنامه های مذکور در مرحله پس آزمون اجرا شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ANCOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که ISTDP باعث کاهش نشانه های افسردگی(000/0p<) و افزایش ابراز گری هیجانی(000/0p<) در گروه آزمایش شده است. با توجه به تأیید فرضیه های پژوهش می توان اظهار داشت که ISTDP منجر به بهبود خلق(کاهش نشانه های افسردگی) و افزایش افشای هیجانی گردیده است.

کلمات کلیدی