هدف اصلی این پژوهش، بررسی میزان به کارگیری عوامل تدریس اثر بخش توسط استادان دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 91-90 از نظر دانشجویان است. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بوده است که از میان آن ها دانشکده های علوم تربیتی و روان شناسی، کشاورزی، علوم پایه و مهندسی به روش هدفمند تعیین شدند. از این تعداد 375 نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و پرسشنامه ها میان آنان توزیع گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه با اقتباس از منابع علمی معتبر و با مطالعه و مشورت 10 نفر از استادان رشته علوم تربیتی تأیید شد. پایایی آن از طریق بازآزمایی روی 30 نفر از نمونه انتخابی از جامعه اصلی بررسی شد که همبستگی بسیار بالایی(85/0=r) به دست آمد. اطلاعات به دست آمده در این پژوهش در سطح آمار استنباطی (t مستقل و آنوا) تجزیه تحلیل شد. نتایج حاکی از آن بود که عملکرد اساتید از نظر به کارگیری معیارهای مربوط به طراحی تدریس، اجرای آموزش، مدیریت کلاس، روابط انسانی و ارزشیابی، در حد نسبتاً مطلوب و در معیار برخورداری از ویژگی های مطلوب شخصیتی، در حد مطلوبی بود.

کلمات کلیدی