شبکه های حسگر بی سیم کاربردهای فراوانی دارند. در اکثر این کاربردها دانستن مکان گره های حسگر حائز اهمیت است زیرا بدون داشتن اطلاعات مکانی حسگرها، اطلاعات جمع آوری شده توسط آن ها اغلب ارزشمند نمی باشد. به مکانیزم یافتن موقعیت حسگرها یا پیدا کردن ارتباط بین آن ها، مکان یابی یا موقعیت یابی گفته می شود. روش ها و الگوریتم های مکان یابی مختلفی در شبکه های حسگر بی سیم وجود دارد. گره های حسگر با توجه به محدودیت های موجود مانند انرژی، هزینه های ارتباطی و محاسب اتی و غیره باید به طریقی مطمئن و با دقت، مکان خود را محاسبه و تعیین نمایند. در بسیاری از روش های مکان یابی، از گره هایی به نام راهنما یا لنگراستفاده می شود. این نودها با مجهز شدن به دستگاه های موقعیت یاب جهانی دارای موقعیت مکانی مشخص بوده و در موقعیت یابی دیگر حسگرها می توانند به روش های مختلفی ایفای نقش کنند. در این مقاله یک پروتکل مکان یابی انرژی کارا در شبکه های حسگر بی سیم طراحی شده است. با استفاده از مدل ماشین یادگیری، یک الگوریتم مبتنی بر هسته جهت انجام پروسه مکان یابی حسگرها بکارگرفته شده است. به گره های لنگر در سطح شبکه قابلیت متحرک بودن اعمال گشته و همچنین از روش محاسبات مرکز ثقل برای تعیین مکان نهایی گره های حسگر استفاده شده است. هدف، برقراری یک تعادل منطقی میان میزان مصرف انرژی و میزان دقت مکان یابی حسگرها بوده است. نتایج شبیه سازی این بهبود را نشان داده است.

کلمات کلیدی