گسترش شهرنشینی و توسعه جوامع انسانی، آثار و پیامدهای زیست محیطی متعددی را به وجود آورده است. یکی از مهمترین پیامدهای گسترش شهرنشینی، پدیده گرمایش جهانی و انتشار گازهای گلخانه ای است که سهم زیادی از این انتشار، مربوط به حوزه حمل و نقل می باشد و به واسطه عدم تناسب تقاضای سفر با زیرساخت های موجود در بخش حمل و نقل، مشکلات فراوانی دربخش های انرژی، ایمنی و محیط زیست ایجاد کرده است. سیاست های متعدد و متنوعی برای مدیریت و پیامدهای انتشار گازهای گلخانه ای، به ویژه CO2، به فراخور نظر سیاست گذاران جوامع شهری در دستور کار قرار گرفته که یکی از مهمترین آن ها، توسعه کم کربن می باشد. توسعه کم کربن، یک روند مهم شهر نشینی در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در جهان است. مقاله جاری، مزایا و مشکلات فراروی سه راه حل حمل و نقلی برای توسعه شهری کم کربن بر مبنای استراتژی اولویت ترانزیت را مورد واکاوی قرار داده است.این راهکارها شامل بررسی سیاست های بخش حمل و نقل، بررسی حمل و نقل هوشمند و نیز طراحی و برنامه ریزی می باشند. مطالعات نشان می دهد که با انتخاب مدل توسعه شهری کم کربن با محوریت برنامه ریزی حمل و نقل،تقریبا 30% مصرف انرژی و انتشار CO_2 کاهش می یابد.

کلمات کلیدی