مسئلۀ زبان دین و فهم دلالت‌های آن همواره مورد توجه اندیشمندان اسلامی بوده است. ملاصدرا از جمله اندیشمندانی است که معیارها و مبانی خاصی را در فهم دلالت‌های زبان دین مطرح کرده است. مجموعۀ این معیارها و مبانی، بیانگر نظریۀ خاص وی در فهم زبان دین است. در این پژوهش معیارها و مبانی فهم زبان دین در سه محور اساسی نقد و بررسی شده است. این محورها عبارت از «ویژگی‌های خاص زبان دین»، «مبانی هستی‌شناختی زبان دین» و «مبانی زبان‌شناختی زبان دین» است که ملاصدرا در پرتو توجه به آنها به فهم دلالت‌های زبان دین پرداخته است. علاوه بر این در برخی موارد مقایسه‌ای تطبیقی بین شیوۀ فهم ملاصدرا از دلالت‌های زبان دین با سایر شیوه‌ها و در پرتو معیارهای یاد شده صورت گرفته است. در پایان نیز سعی شده است تا تبیین جدیدی از فهم زبان دین بر مبنای نظریۀ گسترش دلالی الفاظ مطرح شود.

کلمات کلیدی