اومانیسم از مکاتب ادبی ریشه دار در ادبیات تمام ملت‏های جهان است که در دو قرن 18و19می کوشید تا همه چیز را به خدمت انسان درآورد .از کاربردهای مشترک شعری نزد پروین اعتصامی و میخائیل نعیمه، دو شاعر برجسته ی ادبیات فارسی و عربی، نگاه انسان گرایانه‏ی آنان می باشد و بویژه رویکرد انسان مدار مبتنی بر اصالت انسان یا به عبارت دیگر انسان محوری در اشعارشان مشهود است. انجام پژوهش حاضر بر پایه‏ی اومانیسم در آثار پروین اعتصامی و میخائیل نعیمه جهت ارائه‏ی اثری جدید و هدفمند در راستای بررسی تطبیق ادبیات همگانی عربی و فارسی و پیوندهای برجسته ی موجود میان این دو صورت می‏گیرد؛ همچنین هدف از این پژوهش رسیدن به تعریفی جامع از اومانیسم، نزد پروین اعتصامی و میخائیل نعیمه و بررسی نقاط تشابه و تفاوت این مکتب نزد آن دو می‏باشد؛ پژوهش حاضر با روش تحلیلی –تطبیقی به بررسی دو چکامه از پروین اعتصامی و میخائیل نعیمه پرداخته است .برآیند این تحقیق نشان می دهد که بینش ایجابی و مثبت شاعر نسبت به انسان در جایگاه والاترین موجود هستی مهم ترین رویکرد در قسمت برجسته ای از اشعار پروین اعتصامی و نعیمه بوده است .

کلمات کلیدی