در مکتب پارناسیسم اعتقاد بر این است که شعر نشانه ای از روح کسی است که احساسات خود را خاموش کرده و در آن نباید در جستجوی هدف خاصی بود، در نقطه ی مقابل ادبیات پارناسیسم، شاعران متعهد بر این باورند که ادبیات جزئی از جامعه است و باید منعکس کننده ی اوضاع و احوال مردم خود باشد. اگر میزان شعر را آن گونه که معاصران می گویند تأثیر گذاری بر مخاطب، برانگیختن عواطف و ژرفای صداقت آن بدانیم، ادبیات متعهد به اهل بیت در اوج اقتدار شعر معاصر ایستاده است. عاشورا حماسه ای بی نظیر در تاریخ بشری است که نامش تداعی گر نام بزرگ پرچم دار آزادی، آزادگی و ظلم ستیزی، حسین بن علی علیه السلام است که در ادبیات معاصر عربی و فارسی جایگاه ویژه ای دارد. با توجه به اهمیت شناخت هر چه بیشتر امامان و شرایط سیاسی – اجتماعی که در آن زندگی می کردند و مصیبت هایی که در راه پیشبرد اهداف اسلام متحمل شدند، و از طرفی نشان دادن چهره ی واقعی دشمنان آن ها، برای ما شیعیان، اهمیت این موضوع به خوبی نمایان می شود. این پژوهش تحلیلی – تطبیقی می کوشد تا با بیان تعهد در ادبیات فارسی و عربی، که در مقابل مکتب پارناسیسم قرار می گیرد، به تحلیل و بررسی تطبیقی دو سروده از اشعار علی موسوی گرمارودی و پولس سلامه با موضوع امام حسین علیه السلام بپردازد و جلوه های اسلامی این شخصیت دینی در شعر دو شاعر، سبک هر یک شعرها و نقاط اشتراک میان آن دو را تحلیل و بررسی نماید. برآیند این جستار نشان می دهد که روحیه ی دینی و مذهبی علی موسوی گرمارودی و پولس سلامه چگونه در اشعار آن ها نمود پیدا کرده است به طوری که می توان ادعا کرد آنان زندگی ادبی خویش را وقف اخلاق و تربیت اسلامی نموده اند و به ائمه علیهم السلام ارادت خاصی داشته اند.

کلمات کلیدی