در ارتباط با موضوع اسباب تحریم نکاح، مسأله‏ ی رضاع، یکی از مسائل خیلی مهم و مبتلابه است. فقها در تمامی مذاهب اسلامی در این که رضاع از اسباب تحریم است، اتفاق نظر دارند. ولی مسأله‏ ای که محل اختلاف است این است که اصل در رضاع موجب نشر حرمت، مادر(مرضعه) است یا پدر(صاحب لبن)؟ مشهور امامیه معتقدند که آنچه برای نشر حرمت در رضاع معتبر است، اتحاد فحل است و دلیل آنها روایاتی است که موجب تخصیص و تقیید عموم و اطلاقاتی چون عموم حدیث نبوی: «یحرم من الرضاع ما یحرم من النسب» و اطلاق آیه‏ ی « وَ أُمَّهاتُکُمُ اللاَّتِی أَرْضَعْنَکُمْ وَ أَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَةِ »(نساء/23)، می‏شود. قول مخالف مشهور، قول طبرسی صاحب تفسیر البیان و جمعی دیگر از امامیه است که در رضاعِ موجبِ نشرِ حرمت، اتحاد فحل را شرط ندانسته‏ اند. دلیل این قول هم عموم حدیث، اطلاق آیه و نیز روایت محمد بن عبیده است. با توجه به نقد و بررسی دو دیدگاه و دلائل آنها به نظر می‏رسد، قول غیرمشهور خالی از قوت نباشد.

کلمات کلیدی